Fragment z aktu potwierdzenia szlachectwa:
??przodek rodu Dobrzyńskich Andrzej syn Szymona połowę swojego nieruchomego majątku wsi Woźniki Podlaskiego Województwa w Ziemi Mielnickiej z chłopami zgodnie z testamentem z 1 grudnia 1717 roku przekazał swojemu synowi Antoniemu, po śmierci którego wspomniany majątek wraz z chłopami otrzymał syn jego Stanisław, tym ostatnim zgodnie z umową sprzedaży z 1733 roku sprzedano w obce władanie.
Być może ta połowa majątku została sprzedana w roku 1733 właśnie rodzinie Kuczyńskich, która wymieniona jest w poniższym artykule odnalezionym w roku 2007 w internecie.
Z informacji rodzinnych wynika, że nasza rodzina mieszkała w Woźnikach do 1864 roku.
Za udział w Powstaniu Styczniowym pradziad Piotr- Antoni został wywieziony na Sybir z dwoma synami a posiadana przez Dobrzyńskich część majątku została skonfiskowana przez władze carskie.
Kazimierz Dobrzyński syn Flawiana po 1920 r czynił starania o odzyskanie majątku.
Otrzymał informację, że skonfiskowany majątek otrzymał generał carski i sprzedał go po rozparcelowaniu okolicznym chłopom.
Woźniki to otoczona lasami wieś na południowym Podlasiu, położona 6 kilometrów na północ od Łosic, przy drodze Łosice – Siemiatycze. Jest to były majątek rodu Kuczyńskich rezydujących w Korczewie. Kuczyńscy mieli tutaj m.in. gospodarstwo rybne, gorzelnie, młyn motorowy, tartak parowy i obory zarodowe.
Do Woźnik przyjeżdżali Kuczyńscy również na polowania. Władysław Wężyk w swojej „Kronice rodzinnej” wspomina:
„Bywał on też (Władysław Wężyk) u sąsiada swego, Aleksandra Kuczyńskiego, któren wróciwszy z Krakowa w dobrach swoich Woźnikach siedział, otoczony byłymi oficerami polskimi, z którymi grał w karty, spijał szampana i jeździł na polowanie, na które i pani cześnikowa, po męsku ubrana, także przybywała z Korczewa”.
Duży kompleks stawów rybnych w dolinie rzeki Toczny. Stawy o brzegach porośniętych trzciną i innymi roślinami wodnymi stanowią siedlisko wielu gatunków ptaków wodnych.
Na lewym brzegu rzeki Toczna, na północnym skraju lasu liściastego, znajduje się największe na Podlasiu grodzisko wczesnośredniowieczne. Składa się ono z gródka i podgrodzia, otoczonych potrójną linią wałów o wysokości około 2,5 metra i szerokością podstawy 6 do 8 metrów. Wymiary jego wynoszą: na linii wschód-zachód – 256 metrów, na linii północ – południe – 248 metrów. Przeprowadzone wstępne badania pozwalają datować grodzisko na wiek XII.
Bibliografia:
- „Mój dom”. Renata Ostrowska; Centrum Kultury i Sztuki Województwa Siedleckiego 1998.
- „Łosice i okolice. Przewodnik turystyczny”. Ryszard Chojecki; Wojewódzki Ośrodek Informacji Turystycznej Lublin i Biała Podlaska 1983.
- „Kronika rodzinna”. Władysław Wężyk; Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1987
Poniżej garść danych Władysławie Wężyku:
Władysław Wężyk (ur. 1816 w Toporowie- zm. 15 lutego 1848) – polski podróżnik i literat, uczestnik powstania listopadowego.
Syn Ignacego, posła na Sejm Warszawski z okresu Księstwa Warszawskiego, w wieku 15 lat zaciągnął się do Gwardii Narodowej biorąc udział w powstaniu listopadowym. Od 1832 na emigracji, przez krótki czas przebywał w Londynie, a później w Paryżu. Do Polski wrócił pod koniec 1836 roku lub na początku 1837 i poświęcił się studiom filozoficznym, które przerwał przed wyjazdem na Bliski Wschód. W 1839 udał się do Berlina, gdzie słuchał wykładów Edwarda Gansa. Przyjaźnił się z Cyprianem Norwidem, z którym odbył podróż po Koronie w latach 1841-1842. Pod koniec życia osiadł na wsi i zajmował się gospodarstwem. Zmarł w czasie epidemii tyfusu na Śląsku zaraziwszy się od chorych, którymi zajmował się osobiście w założonym przez siebie szpitalu w oficynie swojego dworku. Pochowany w Krakowie na Cmentarzu Rakowickim.
Podróż na Bliski Wschód
Władysław Wężyk w kwietniu 1839 wyruszył na Bliski Wschód – zwiedził Egipt, Ziemię Świętą, Syrię, Turcję, a później również Grecję i Włochy. Po powrocie opublikował swoje Podróże po starożytnym świecie, które obecnie zalicza się do najciekawszych przykładów polskiej romantycznej literatury podróżniczej. Gros jego relacji dotyczy Egiptu, który odwiedził jako pierwszy. Opis innych miejsc, między innymi Grecji, autor opublikował jedynie we fragmentach.
Literatura
- Wężyk Władysław, Podróże po starożytnym świecie, Czytelnik, Warszawa 1959
-
Wężyk Władysław, Kronika rodzinna, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1987